زهرا بختیاری؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشار منش
دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 459-469
چکیده
بهمنظور بررسی امکان استفاده از پودر جوجه خروسهای نژاد لگهورن، در تغذیه مرغهای تخمگذار آزمایشی با استفاده از 200 قطعه مرغ تخمگذار سویه بونز در سن 50 هفتگی، طی سه دوره 28 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و هشت مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیرههای حاوی سطوح صفر (شاهد)، چهار، ...
بیشتر
بهمنظور بررسی امکان استفاده از پودر جوجه خروسهای نژاد لگهورن، در تغذیه مرغهای تخمگذار آزمایشی با استفاده از 200 قطعه مرغ تخمگذار سویه بونز در سن 50 هفتگی، طی سه دوره 28 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و هشت مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیرههای حاوی سطوح صفر (شاهد)، چهار، هشت، 12 و 16 درصد پودر جوجه. نتایج آزمایش نشان داد در کل دوره پرورش، تغذیه مرغها با سطح 4 درصد پودر جوجه سبب افزایش وزن تخممرغ در مقایسه با سطوح هشت و 16 درصد شد (0/05>P). با افزایش سطح پودر جوجه در جیره از 12 به 16 درصد، مصرف خوراک در بازههای زمانی 50 تا 53 هفته و کل دوره بهطور معنیداری کاهش یافت (0/05>P). تیمارهای آزمایشی اثری بر میانگین ضریب تبدیل خوراک، تولید تخممرغ، توده تخم مرغ و میزان ضخامت پوسته تخممرغ نداشتند. بالاترین شاخص رنگ زرده با تغذیه 12 و 16 درصد پودر جوجه در مقایسه با تیمار شاهد و چهار درصد پودر جوجه مشاهده شد (0/05>P). مصرف 16 درصد پودر جوجه سبب افزایش مقاومت پوسته در مقایسه با گروه شاهد شد (0/05>P). با افزایش جایگزینی پودر جوجه در جیره پایه تا سطح 12 درصد، هزینه خوراک برای تولید هر کیلوگرم تخممرغ تولیدی کاهش یافت (0/05>P). براساس نتایج حاصل، می توان از پودر جوجه تا سطح 12 درصد در تغذیه مرغ های تخمگذار استفاده کرد.
محسن افشار منش؛ مریم رضائی پور؛ محمد سالارمعینی
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 245-254
چکیده
تأثیر استفاده از اسید استیک، اسیدبوتیریک و اسیدپروپیونیک و پروبیوتیک بر عملکرد تولیدی مرغهای تخمگذار و برخی فراسنجههای کیفی تخممرغ با استفاده از 320 قطعه مرغ تخمگذار سویه بوونز در یک آزمایش فاکتوریل 2×4 با چهار سطح اسید چرب (بدون اسید چرب، 0/1 درصد جیره، اسید پروپیونیک، 0/2 درصد جیره، اسید بوتیریک، 0/3 درصد جیره) و دو سطح ...
بیشتر
تأثیر استفاده از اسید استیک، اسیدبوتیریک و اسیدپروپیونیک و پروبیوتیک بر عملکرد تولیدی مرغهای تخمگذار و برخی فراسنجههای کیفی تخممرغ با استفاده از 320 قطعه مرغ تخمگذار سویه بوونز در یک آزمایش فاکتوریل 2×4 با چهار سطح اسید چرب (بدون اسید چرب، 0/1 درصد جیره، اسید پروپیونیک، 0/2 درصد جیره، اسید بوتیریک، 0/3 درصد جیره) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 0/01 درصد جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار و پنج تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. میانگین وزن تخممرغ، ضریب تبدیل، درصد تولید و توده تخممرغ تولیدی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. مکملسازی جیره با اسید آلی، مصرف خوراک را بهطور معنیداری افزایش داد (0/05>P). درصد، قطر و شاخص رنگ زرده تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت، ولی ارتفاع زرده در پرندگانی که اسیدهای چرب یا پروبیوتیک دریافت کردند بهبود یافت (0/05>P). وزن مخصوص، درصد پوسته و ضخامت پوسته تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. جیرههای حاوی اسید آلی و پروبیوتیک مقاومت پوسته را در مقایسه با گروه فاقد افزودنی بهبود بخشید (0/05>P). بهطورکلی، نتایج این پژوهش نشان داد که مکملهای اسید آلی و پروبیوتیک با تأثیر مثبت بر مصرف خوراک، وزن تخممرغ، ارتفاع زرده تخممرغ و مقاومت پوسته سبب بهبود عملکرد تولیدی و کیفیت تخممرغ تولیدی میشود.
امین سعید؛ محسن افشار منش؛ محمد سالارمعینی
دوره 22، شماره 4 ، دی 1399، ، صفحه 571-581
چکیده
تاثیر کیلات مس- متیونین و اسانس پونه کوهی در مقایسه با آنتیبیوتیک بر عملکرد، کیفیت گوشت، پاسخ ایمنی و فراسنجههای بیوشیمیایی خون با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح فزودنی (فاقد افزودنی، 500 میلیگرم در کیلوگرم آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول و 100 میلیگرم در کیلوگرم جیره اسانس پونه کوهی) و کیلات ...
بیشتر
تاثیر کیلات مس- متیونین و اسانس پونه کوهی در مقایسه با آنتیبیوتیک بر عملکرد، کیفیت گوشت، پاسخ ایمنی و فراسنجههای بیوشیمیایی خون با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح فزودنی (فاقد افزودنی، 500 میلیگرم در کیلوگرم آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول و 100 میلیگرم در کیلوگرم جیره اسانس پونه کوهی) و کیلات مس- متیونین (صفر و 118 میلیگرم در کیلوگرم جیره) در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. در پایان دوره (42 روزگی) از هر تکرار یک پرنده نر برای انجام آزمایشات کیفیت گوشت، پاسخ ایمنی و فراسنجههای بیوشیمیایی خون نمونهگیری شد. پرندگانی که جیره حاوی کیلات مس- متیونین با فلاووفسفولیپول دریافت کردند وزن زنده بالاتری نشان دادند (0/05>P). پرندگانی که با جیره حاوی کیلات مس- متیونین تغذیه شدند، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05>P). همچنین پرندگان تغذیه شده با جیرههای فاقد افزودنی و آنتیبیوتیک با و بدون کیلات مس- متیونین در مقایسه با سایر گروهها اکسیداسیون اسیدهای چرب بیشتری داشتند (0/05>P). در سنین 28 و 42 روزگی بالاترین پاسخ ایمنی (تیتر آنتیبادی) در گروه کیلات مس- متیونین با اسانس پونه مشاهده شد (0/05>P). نشان داده شد، اسانس پونه به ترتیب سبب کاهش و افزایش LDL و HDL خون گردید (0/05>P). نتایج این پژوهش نشان داد، استفاده از کیلات مس- متیونین با آنتیبیوتیک، باعث بهبود بهرهوری تولید و استفاده مکملهای کیلات مس- متیونین و اسانس پونه در جیره پرندگان سبب بهبود کیفیت گوشت و افزایش ایمنی گردید.
مسلم اسدی کرم؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشار منش؛ یاسر فتاحیان
دوره 22، شماره 3 ، مهر 1399، ، صفحه 407-415
چکیده
هدف از این مطالعه، استفاده از باکتریهای باسیلوسسابتیلیس با قابلیت تولید آنزیم فیتاز و تأثیر آن بر عملکرد رشد، اندامهای گوارشی و استحکام استخوان درشتنی در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با 200 قطعه جوجهگوشتی یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بهمدت 42 روز اجرا ...
بیشتر
هدف از این مطالعه، استفاده از باکتریهای باسیلوسسابتیلیس با قابلیت تولید آنزیم فیتاز و تأثیر آن بر عملکرد رشد، اندامهای گوارشی و استحکام استخوان درشتنی در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با 200 قطعه جوجهگوشتی یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بهمدت 42 روز اجرا شد. تیمارها شامل: تیمار1- جیره شاهدمثبت حاوی فسفر استاندارد; تیمار2- جیره شاهد منفی حاوی 30 درصد فسفر کمتر- تیمار3 ; جیره شاهد منفی + آنزیم فیتاز; تیمار4- جیره شاهد منفی + پروبیوتیک تجاری تیمار5- جیره شاهد منفی + باسیلوسسابتیلیس 3-17SH بودند. تغذیه جوجههایگوشتی با جیره حاوی باکتری باسیلوسسابتیلیس 3-17SH، مصرف خوراک و میانگین افزایش وزن بدن را در کل دوره پرورش کاهش داد(0/05 >P)، تغذیه جوجههایگوشتی با جیره حاوی آنزیم فیتاز، مصرف خوراک و میانگین افزایش وزن را افزایش داد (0/05>P). مقاومت استخوان درشتنی در پرندگانی که جیره حاوی آنزیم فیتاز را دریافت کردند بیشتر از سایر گروهها بود (0/05>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از آنزیم فیتاز در جیرههای با کمبود فسفر، عملکرد را در جوجههایگوشتی بهبود میدهد؛ اما باکتری باسیلوسسابتیلیس مولد فیتاز 3-17SH، نمیتواند جایگزین مناسبی برای پروبیوتیک و همچنین آنزیم فیتاز باشد.
مهسا رسا ایزدی؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشارمنش؛ هادی توکلی؛ محمد خواجه بمی
دوره 21، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 511-519
چکیده
اثر سطوح مختلف عصاره هیدروالکلی موسیر در مقایسه با آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول، بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، کیفیت گوشت و پاسخ ایمنی با استفاده از 200 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308، با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار، در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه بدون افزودنی (تیمارشاهد)، جیره ...
بیشتر
اثر سطوح مختلف عصاره هیدروالکلی موسیر در مقایسه با آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول، بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، کیفیت گوشت و پاسخ ایمنی با استفاده از 200 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308، با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار، در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه بدون افزودنی (تیمارشاهد)، جیره پایه حاوی عصاره هیدروالکلی موسیر (150، 300 و 450 میلیلیتر در کیلوگرم جیره) و آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول (500 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بودند. در کل دوره پرورش، جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 450 میلیلیتر در کیلوگرم عصاره موسیر افزایش وزن بیشتری از پرندگان شاهد داشتند (0/05>P). اثر تیمارهای آزمایشی بر خصوصیات لاشه معنیدار نبود. میزان مالون دیآلدئید عضله ران جوجههای تغذیه شده با سطوح مختلف عصاره موسیر کمتر از گروه شاهد بود (0/05>P). ظرفیت نگهداری آب و افت خونابه گوشت در جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 450 میلیلیتر در کیلوگرم عصاره موسیر به ترتیب بیشتر و کمتر از پرندگان دریافت کننده آنتی بیوتیک بود (0/05>P). تیتر آنتیبادی علیه گلبول قرمز گوسفند در جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 450 میلیلیتر در کیلوگرم عصاره موسیر بیشتر از پرندگان شاهد و یا دریافت کننده آنتیبیوتیک بود (0/05>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از 450 میلیلیتر در کیلوگرم جیره عصاره موسیر، عملکرد، کیفیت گوشت و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی را بهبود میبخشد و میتواند به عنوان یک جایگزین مناسب برای آنتیبیوتیکهای محرک رشد استفاده شود.
هادی کریمی زارچی؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشار منش
دوره 21، شماره 3 ، مهر 1398، ، صفحه 349-358
چکیده
تأثیر سطوح مختلف پروتئین خام و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، خصوصیات لاشه و قابلیت هضم پروتئین با استفاده از 450 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یکروزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروتئین خام (18، 20 و 22 درصد) و سه سطح آنزیم پروتئاز (صفر، 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی با نه تیمار، پنج تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار ...
بیشتر
تأثیر سطوح مختلف پروتئین خام و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، خصوصیات لاشه و قابلیت هضم پروتئین با استفاده از 450 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یکروزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروتئین خام (18، 20 و 22 درصد) و سه سطح آنزیم پروتئاز (صفر، 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی با نه تیمار، پنج تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار از سن یک تا 35 روزگیبررسی شد. در دوره سنی یک تا 21 روزگی، بیشترین اضافه وزن و مصرف خوراک در جیرههای حاوی 22 درصد پروتئین خام مشاهده شد (0/05>P). پرندگانی که از سطح 200 میلیگرم بر کیلوگرم آنزیم استفاده کرده بودند، افزایش وزن و مصرف خوراک بیشتری را نسبت به گروهی که از جیره فاقد آنزیم تغذیه شدند داشتند و بهترین ضریب تبدیل در سطح 400 میلیگرم بر کیلوگرم آنزیم مشاهده شد (0/05>P). در دوره 22 تا 35 روزگی، سطوح مختلف پروتئین و آنزیم تاثیری بر عملکرد بلدرچینها نداشتند. بازده لاشه بلدرچینهای تغذیهشده با سطوح 20 و 22 درصد پروتئین خامبهتر از پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 18 درصد پروتئین بود (0/05>P) و افزودن آنزیم وزن نسبی لاشه، ران و سینه را بهبود داد(0/05>P). قابلیت هضم پروتئین خام در بازه زمانی13 تا 15 روزگی با افزایش سطح پروتئین خام، کاهش و باافزودن 200 میلیگرم بر کیلوگرم آنزیم پروتئاز، افزایش یافت (0/05>P). براساس نتایج حاصل، سطح مناسب پروتئین خام جیره بلدرچینهای ژاپنی جهت دستیابی به عملکرد بهینه برای دوره یک تا 21 روزگی 22 درصد و برای 22 تا 35 روزگی، 18 درصد میباشد. همچنین استفاده از سطح 200 میلیگرم بر کیلوگرم آنزیم پروتئاز برای دوره یک تا 21 روزگی توصیه می شود.